خطهای سفید جاده را میشمارم.
یک...صد و بیست و هشت...
هزار و هفتصد و هشتاد و چهار...
از تو دور میشوم،
و نزدیکتر به انتظار! میلاد تهرانی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
اشتراک در
پستها
نظرات
درباره من
دوستان فرهاد
-
-
-
-
خبرهای دی یوث کی تمام می شوید؟۱۱ سال قبل
-
ویکی لیکس افشاء کند۱۳ سال قبل
-
بخواب پسرم۱۳ سال قبل
-
درخت من / عکس۱۳ سال قبل
-
-
فرار یک مغز!۱۳ سال قبل
-
۵ نظر:
خلق را گوش و دل اما با
من نبود
و چنان بود که کفتی
از چشم به راهی
با ایشان
سودی هست و
لذتی....
چه انتخاب قشنگي
ممنون
وااای انتظار!بعضی وقتا لذت بخشه ولی من متنفرم از انتظار
]vh ]dcd kld k,dsd nd'i??
منظورم این بود که چرا چیزی نمی نویسی دیگه!
ارسال یک نظر