۱۳۸۸ آذر ۲۷, جمعه

تازه ترین طعم


خطهای سفید جاده را میشمارم.
یک...صد و بیست و هشت...
هزار و هفتصد و هشتاد و چهار...
از تو دور میشوم،

و نزدیکتر به انتظار!                                    میلاد تهرانی

۱۳۸۸ آذر ۱۹, پنجشنبه

از پله پایین بیا


تو باید از پله پایین بیایی تا آدم خوبی بشوی! نه برای اینکه دیگران این را به تو میگویند بلکه باید از پله پایین بیایی چون خشم، زندگیت را تباه میکند.


هدف قدرت و سلطه جویی است. وسیله هم خشم و خشونت است. خشونت همیشه به معنای از کوره دررفتن نیست. اغلب از این و آن میشنویم که میگویند: "نمیدانم چی شد، یه دفعه از خود بیخود شدم."

تو عصبانی میشوی وخیال میکنی دیگران به تو مدیون هستند و باید هر کاری تو میخواهی بکنند. آنان روی این کره خاکی نیامده اند که دست به سینه مطیع اوامر تو باشند. آنان زندگی خودشان را دارند و مدیون تو نیستند. پس، از این کارها دست بردار. با واقعیت روبه رو شو. تو نمیتوانی دنیا را زیر سلطه بگیری، آرزوی پادشاه شدن را از سرت بیرون کن. لطفا قبل از اینکه بسوزی از محل صاعقه دور شو.

خلاصه: پایین آمدن از نردبان خشم خیلی سخت است.