تو باید از پله پایین بیایی تا آدم خوبی بشوی! نه برای اینکه دیگران این را به تو میگویند بلکه باید از پله پایین بیایی چون خشم، زندگیت را تباه میکند.
هدف قدرت و سلطه جویی است. وسیله هم خشم و خشونت است. خشونت همیشه به معنای از کوره دررفتن نیست. اغلب از این و آن میشنویم که میگویند: "نمیدانم چی شد، یه دفعه از خود بیخود شدم."
تو عصبانی میشوی وخیال میکنی دیگران به تو مدیون هستند و باید هر کاری تو میخواهی بکنند. آنان روی این کره خاکی نیامده اند که دست به سینه مطیع اوامر تو باشند. آنان زندگی خودشان را دارند و مدیون تو نیستند. پس، از این کارها دست بردار. با واقعیت روبه رو شو. تو نمیتوانی دنیا را زیر سلطه بگیری، آرزوی پادشاه شدن را از سرت بیرون کن. لطفا قبل از اینکه بسوزی از محل صاعقه دور شو.
خلاصه: پایین آمدن از نردبان خشم خیلی سخت است.
۴ نظر:
زماني كه آدمي در پي شهوت، قدرت و ثروت رفت و به اونا رسيد، كر و كور ميشه و فريادي را نميشنوه؛ از ترس از دست دادن آونا، به هر وسيلهاي متوصل ميشه تا صداها رو خفه كنه
خشم
گاهي شكل سيلي ميشه و توي گوش كسي نواخته ميشه
گاهي هم مشت ميشه و توي سينه كسي كوبيده ميشه
ولي نشونه قدرت نيست
قوي كسيه كه خودشو كنترل كنه
و به گفته تو از پله پايين بياد
در جوامع جهان سومی خشم و سلطه جویی نمادی از قدرت هست. و قدرت شهوتی پایان ناپذیر. امیدوارم با رشد عقلانیت و زندگی مدنی از محل صاعقه دور شویم. چون این صاعقه اول نصیب خود ما خواهد شد.
اما رشد بی اخلاقی در جامعه ما و فحش و توهین نشانه ی سست شدن روابط اجتماعی و این نکته است که با وجود اختلافات، زندگی کردن در کنار هم به عنوان یک جامعه را بلد نیستیم. این وسط زور تعیین کننده است متاسفانه!
http://fereshtehrezaee.blogfa.com/post-92.aspx
ارسال یک نظر